به نقل از «فردا»

«کاسبان اعتراض» پدیده نو در ایران

تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۵۳۸۳۲

اعتراضات در همه جای دنیا در ابعاد گوناگونی انجام می‌گیرد که عموماً تظاهرکنندگان پس از بیان اعتراض یا تحقق خواسته خود، دست از اعتراض برمی‌دارند، اما متأسفانه در کشورمان پدیده‌ای با عنوان «کاسبان اعتراض» شکل گرفته است که با شروع هر اعتراضی به دنبال سودجویی و منفعت‌طلبی خود هستند. این سبک از معترضان در نوع خود بسیار قابل تأمل و توجه هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طیف‌های گوناگونی از کاسبان اعتراض وجود دارد که نیاز است جامعه‌شناسان و مقامات امنیتی و قانونگذاری در ارتباط با این افراد تدابیر و اقدامات مناسبی را انجام دهند. بر این اساس برای درک بهتر موضوع به تبیین هر یک از این گروه‌های منفعت‌طلب می‌پردازیم.

نخستین گروه از کاسبان اعتراض مهاجران هستند. این گروه به هیچ وجه دغدغه فردی و شخصی با اصل مسئله اعتراض اعم از اینکه اعتراض اقتصادی، سیاسی یا اجتماعی باشد، ندارند. عمده دغدغه آن‌ها دستمایه قرار دادن اعتراضات به منظور مهاجرت است، چراکه با سخت‌تر شدن قوانین مربوط به مهاجرت در کشور‌های اروپایی و امریکایی و همچنین هزینه بالای روند مهاجرت، بسیاری را به این امر واداشته است این مسیر پیچیده و دشوار را به صورت میانبر و آسان طی کنند، از این رو اعتراضات بستر مناسبی را برای آن‌ها فراهم می‌کنند که با شرکت در آن و انجام اقدامات محدود و کنترل‌شده پرونده مهاجرت خود را تکمیل کنند. در این شیوه، چون هدف و برنامه شخص صرفاً مهاجرت تعریف شده، پس به دنبال عملیات ایذایی در اعتراضات است. با این توضیح شخص باید بسیار حساب‌شده و دقیق عملی را انجام دهد که باعث دستگیری او شود یا مورد تعرض قرار بگیرد، البته کار به اینجا هم ختم نمی‌شود، چراکه فرد یا افرادی این دستگیری یا تعرض را برای مستندسازی فیلمبرداری یا عکاسی می‌کنند یا مدارک قضایی که بعد از دستگیری برای او تشکیل می‌شود، خود جواز و مدرکی می‌شود تا از آن سند برای اداره مهاجرت در اروپا یا امریکا مورد استفاده قرار بگیرد.

برای نمونه خانم «نیلوفر فولادی» که سال‌ها در ترکیه امکان اخذ ویزای اروپا را به هیچ روش و بهانه‌ای پیدا نکرده بود، این بار در یک تجمع اعتراضی در کشور هلند آگاهانه عریان شده و سخنرانی می‌کند تا با این پوشش بتواند اقامت آن کشور را به دست بیاورد. تعداد بی‌شماری از این قبیل افراد وجود دارد. برای جلوگیری از تکرار و تکثیر این قبیل اقدامات و رفتار سودجویانه می‌توان به ضبط پاسپورت و ممنوع‌الخروج کردن آن‌ها برای زمان طولانی اقدام کرد که هزینه این نوع منفعت‌جویی بالا برود.

دومین گروه از کاسبان اعتراض خودنمایان و شهرت‌طلبان هستند. این گروه به دلیل ضعف شخصیتی و مشکلات روحی، تمایل به خودنمایی و کسب شهرت بسیار بالا در بطن وجودی خود دارند. از آنجا که کسب شهرت بر پایه تخصص و تبحر، شایستگی، تلاش و پشتکار بنا شده است، اما این افراد به دنبال راه آسان و میانبر هستند. با این توضیح اعتراضات بستر مناسبی برای آن‌ها فراهم می‌کند که اینگونه خودنمایی و کسب شهرت کنند. این گروه از شبه‌معترضان هدف‌شان صرفاً معرف شدن است، پس هر اقدامی برای این کار را مجاز و جایز تلقی می‌کنند، حتی اگر جان خود را هم از دست بدهند. دغدغه این گروه هم هیچ ارتباطی با مسئله اعتراضات و دلیل آن ندارد. این مسئله یکی از بحران‌های جدی جامعه است که عمدتاً بین نوجوانان و جوانان مرسوم است. از جمله عواملی که باعث می‌شود این افراد اقدامات اینچنین داشته باشند، اعم از تربیت نادرست در خانواده‌ها، بی‌توجهی خانواده‌ها به خواست منطقی فرزندان، شکاف نسلی، رشد شبکه‌های اجتماعی و کمرنگ شدن مقوله پرورش در مدارس است.

گروه سوم را شبه‌رسانه‌ها و شیادان رسانه‌ای تشکیل می‌دهند. این گروه همیشه در فضا‌های متشنج و ناآرام ظهور و بروز پیدا می‌کنند و رشد قارچ گونه‌ای دارند. این طیف عمدتاً به دلیل دانش پایین، بی‌محتوایی مطالب، عدم‌رعایت اصول حرفه‌ای و شخصیتی در رسانه از سوی جامعه و مردم در فضای آرام اقبال چندانی به آن‌ها وجود ندارد، از این رو اعتراضات بستر مناسبی است که این افراد و رسانه‌ها بتوانند با شایع‌پراکنی، نشر اخبار جنجالی، پخش و بیان محتوا‌هایی که امکان بیان و پخش آن از سوی رسانه‌های رسمی و شخصیت‌های حقیقی وجود ندارد، مخاطب جذب می‌کنند. هدف این افراد و رسانه‌ها عمدتاً دلایل شهرت‌طلبی و کسب منافع مالی است. هدف و اصل اعتراضات برای این گروه از کاسبان هیچ محلی از اِعراب ندارد، آنچه حائز اهمیت است به آشوب کشیدن اعتراض و ادامه‌دار بودن اعتراضات است. ظهور و بروز این گروه را می‌توان با بالا بردن سواد رسانه‌ای مردم و همین طور حضور پررنگ رسانه‌های رسمی تقلیل و کمرنگ کرد.

منبع: روزنامه جوان

منبع: فردا

کلیدواژه: اعتراض مهاجران کاسبان اعتراض کاسبان اعتراض رسانه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۵۳۸۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بوی شورش از درون جشنواره کن ۲۰۲۴ می‌آید/کارکنان در طلب حقوق بیشتر

به گزارش خبرگزاری مهر، رسانه سینمایی ددلاین در یک گزارش اختصاصی خبر می‌دهد که جشنواره فیلم کن که به عنوان محلی برای بیان اعتراض هم شناخته شده، امسال نیز تفاوتی با قبل نخواهد داشت؛ اما ممکن است نوع اعتراض کمی متفاوت با سال‌های قبل باشد زیرا بوی شورش از درون می‌آید.

این گزارش فاش می‌کند که حدود ۲۰۰ کارمند این جشنواره سینمایی فرانسوی که ترکیبی از نیروهای خود کن و کارمندان جشنواره‌های دیگر از سراسر فرانسه هستند، دارند برنامه‌ریزی می‌کنند تا در طول برگزاری این جشنواره برای دستمزد خود دست به اعتراض و حتی اعتصاب بزنند.

برنامه این اعتراض‌ها توسط گروهی موسوم به «زیر پرده‌های نمایش، زباله‌ها: جمع کارکنان پرمخاطره جشنواره‌های فیلم» رهبری می‌شود و این نام اشاره‌ای به شعار معروف اعتراضات می ۶۸ دارد: زیر سنگفرش‌ها، ساحل.

این اتحادیه که مارس ۲۰۲۰ راه‌اندازی شد، متشکل از کارمندان بخش‌های مختلف کن، از جمله آن‌هایی که در بخش رقابتی رسمی، جشنواره مارچ دو فیلم و بخش‌های جنبی دو هفته کارگردانان و هفته منتقدان کار می‌کنند، و همچنین کارمندان بخش بین‌المللی بوردو، جشنواره فیلم مستقل، جشنواره لومیر در لئون و جشنواره بین‌المللی فیلم «انتروه» در بلفورت است.

منابعی از درون این اتحادیه به ددلاین گفته‌اند قصد دارند در مراسم افتتاحیه بخش دو هفته کارگردانان، هفته منتقدان و ACID کن صدای خود را به گوش دیگران برسانند و همچنین در طول این رویداد ۱۲ روزه که از ۱۴ ماه می آغاز می‌شود، تظاهراتی را در محل جشنواره برگزار کنند. از جمله فیلم‌های مورد انتظار این دوره باید از اولین نمایش «مگالوپولیس» فرانسیس فورد کاپولا و «فیوریوسا» جورج میلر یاد کرد.

ماهیت اعتراض‌ها تاکنون مخفی نگه داشته شده، اما این گروه قصد دارد پنجشنبه برای نهایی کردن استراتژی خود جلسه‌ای برگزار کند. منابع گفته‌اند بررسی اشکال مختلفی از اقدام از جمله «اعتصاب کامل کارمندان» که موجب می‌شود ده‌ها کارمند جشنواره ابزارهای خود را به طور کامل زمین بگذارند روی میز است. این اعتصاب دربرگیرنده کارمندانی چون برنامه نویسان، متصدیان دوربین‌ها، زیرنویس کنندگان فیلم‌ها، چهره‌های مطبوعاتی جشنواره و کارکنان مختلف مدیریت و فنی که بیشترشان پاره وقت هستند، می‌شود. اگر برنامه‌نویسان یا مسؤولان مطبوعاتی ابزارهایشان را پایین بیاورند مشکل بزرگی برای اجرای جشنواره ایجاد می‌شود. بدون برنامه نویسان اصلاً روشن نخواهد بود که آیا برگزاری رویداد ممکن است یا خیر!

ناامیدی این گروه دوجانبه است. اول اینکه آنها به دستمزدی که از کارفرمایان خود دریافت می‌کنند، معترض هستند و حقوق خود را ناکافی می‌دانند زیرا اغلب ساعات اضافه کاری سختی را که لازمه شغلشان است، دربرنمی گیرد.

یکی از افراد این اتحادیه به شرط ناشناس ماندن به ددلاین گفت: از بررسی‌ها متوجه شدیم که ۸۰ درصد کارمندان جشنواره در حالی کار می‌کنند که قراردادشان کمتر از ۲۰۰۰ یورو (۲۱۰۰ دلار) در ماه است و این درآمد برای زندگی در پاریس غیرممکن است.

دومین نقطه اختلاف، برنامه بیمه بیکاری منحصر به فرد فرانسه برای کارکنان و تکنسین‌های بخش سرگرمی است. این طرح از کارکنان بخش سرگرمی با قراردادهای کوتاه مدت با مزایای بیکاری در زمانی که بین یک شغل یا پروژه با پروژه بعدی هستند، حمایت می‌کند. برای واجد شرایط بودن، کارکنان باید بتوانند ثابت کنند که ساعات مشخصی را در طول سال کار کرده‌اند. پرداخت‌ها از طریق مالیات‌های پرداخت شده توسط کارفرمایان تأمین می‌شود، اما به دلیل ابهام در مقررات، بسیاری از کارکنان جشنواره‌های سینمایی فرانسه از مزایای بیکاری محروم می‌مانند و با قراردادهای کوتاه مدت ثابت استخدام می‌شوند.

منبع دیگری از این اتحادیه هم گفته است: هیچکس شرایط و دستمزد کارگران جشنواره را زیر سوال نبرده بود و همه ما کار برای جشنواره را پذیرفته بودیم زیرا عاشق فیلم بودیم، حتی اگر زندگی‌مان سخت می‌گذشت، اما حالا همه در حال بحث هستند که وقتی این جشنواره‌ها میزبان ستارگانی از سراسر جهان هستند، پرداخت حداقل دستمزد به کارکنان چقدر بی‌معناست.

این جنبش حامیان برجسته‌ای دارد: ژوستین تریه فیلمساز فرانسوی سازنده «آناتومی یک سقوط» که برنده نخل طلای کن شد، وقتی در جشنواره فیلم کن سال گذشته راه می‌رفت سنجاق سینه قرمز رنگ گروه را روی یقه کت خود داشت و حالا این گروه امیدوار است چهره‌های بیشتری از صنعت سینما در جشنواره امسال این سنجاق را روی لباس‌شان داشته باشند.

درست پیش از مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم کن سال گذشته، این گروه بیانیه‌ای را در روزنامه چپ‌گرای لیبراسیون منتشر کرد که ملاقات با وزیر فرهنگ فرانسه در کن را به دنبال داشت.

گفته شده مقامات دولتی از این موضوع که کارکنان جشنواره تحت پوشش برنامه متناوب دستمزد بیکاری نبوده‌اند، بی‌اطلاع بوده‌اند. جلسه‌ای هم با مرکز ملی سینمای فرانسه (CNC) برگزار شد، اما اقدام مشخصی را به دنبال نداشت. از آن زمان، این گروه سخنرانی‌های اعتراضی خود را در جشنواره‌های سراسر فرانسه برگزار کرده‌اند تا خواست خود را روشن کنند.

یکی از اعضای اتحادیه به ددلاین گفت: مدیران جشنواره مخالف ما نیستند و نگران هم هستند، اما جواب‌شان فقط این است که در شرایط مالی پیچیده‌ای هستند و ادعا می‌کنند قدرت محدودی دارند. پس از یک سال، ما اکنون در شرایطی هستیم که همه می‌دانند ما وجود داریم و خواست‌مان چیست. امیدواریم بتوانیم با کارفرمایان خود به توافق برسیم.

این جمع با دفتر تیری فرمو، مدیر جشنواره کن و بخش‌های موازی هم تماس گرفته‌اند و از مشکلات و احتمال برگزاری تظاهرات عمومی در جشنواره امسال سخن گفته‌اند، اما هنوز پاسخی دریافت نکرده‌اند.

در تماس با جشنواره برای اظهار نظر گفته شده انتظار می‌رود کارکنان مقاومت بیشتری خرج کنند تا این رویداد غیرانتفاعی دولتی و خصوصی را برای وظایف عمومی غیرسیاسی مخدوش نشود.

در همین حال منابع درونی می‌گویند به طور کلی به تغییرات مثبت خوشبین هستند، زیرا این اختلاف پیامدهای «فوری» بر کارایی رویدادهای سینمایی مانند کن، که جز لاینفک اقتصاد فرانسه است، خواهد داشت.

بسیاری از رؤسای جشنواره نیز به ددلاین گفته‌اند که در ۲ سال اخیر دریافته‌اند چقدر سخت است که بتوانند با این دستمزدها کارکنان خوب و متخصص را به کار بگیرند. منبع دیگری هم گفته جشنواره کن به سختی می‌تواند افراد را استخدام کند و با این شرایط سال آینده ممکن است حتی برگزاری درست جشنواره ممکن نباشد.

افراد داخل صنعت امیدوارند کن بتواند الگویی برای تعهد به پرداخت بهتر برای دیگر جشنواره‌ها باشد.

جشنواره فیلم کن به تظاهرات عادت دارد و ۲۰ سال پیش صحنه اعتراضات مشابهی بود که به دلیل کاهش مزایای بیکاری در خیابان‌ها شکل گرفت. (تصویر گزارش) سال پیش نیز کارکنان بخش پذیرایی جشنواره، تظاهراتی با عنوان «دیگ‌ها و ماهیتابه‌ها» را برای پرداخت دستمزد بیشتر خارج از ساختمان کارلتون برگزار کردند و اتحادیه اصلی کارگران انرژی فرانسه نیز تهدید کرد که منبع برق کن را به عنوان بخشی از اعتراض‌ها علیه اصلاحات بازنشستگی قطع خواهد کرد. تظاهرات عمومی اما در طول جشنواره توسط مقامات محلی به دلیل نگرانی برای ایمنی ممنوع شد.

فرش قرمز کن هم همواره جایگاهی برای اعتراض‌های مختلف بوده؛ از اعتراض به مسائل سیاسی گرفته تا مشکل پاشنه کفش خانم‌ها که موجب شد شماری پابرهنه روی فرش قرمز بروند.

جشنواره‌های فرانسوی اغلب جایگاه ارائه بیانیه‌های سیاسی هستند. سال ۲۰۰۳، دو جشنواره هنرهای تابستانی محبوب فرانسه یعنی جشنواره آوینیون و فستیوال اکس-آن-پرووانس پس از هفته‌ها اختلال و اعتراض کارکنان اعتصابی برای مزایای بیکاری، لغو شدند.

در مجموع صحنه جشنواره‌های جهانی سینمایی به دلیل کاهش بودجه، اعتراض‌های سیاسی و درگیری‌های جهانی، ۱۲ ماه پرتلاطم را تجربه کرده و جشنواره فیلم برلین تحت تأثیر موجی از ناآرامی‌های سیاسی قرار گرفت. انتظار می‌رود کن نیز چنین اعتراض‌های سیاسی را پیش روی داشته باشد که برای حملات رژیم صهیونیستی به غزه و جنگ روسیه و اوکراین چهره کند.

کد خبر 6094970